Portel – Afua 154 Nm

Portel – Villa Feriera – Liverpool – Arrarias – Afua 154 Nm
Na een paar dagen in het minder interessante Portel, trekken we verder het groene oerwoud in. Langs de oevers zien we regelmatig kleine nederzettingen waar de mensen ons steeds enthousiast toewuiven en de kinderen met hun kleine prauwen naar ons toekomen in de hoop een geschenkje te krijgen of ons wat vruchten of garnalen te verkopen. Sommigen haken zich vast aan Catalina om ons als motor te gebruiken om de stroming te overwinnen en terug naar huis te varen. Alhoewel we vele uren moeten motoren, is de voorbijgaande film van alle kleur schakeringen van groen zo afwisselend, dat we onze ogen de kost kunnen geven om deze beelden in ons geheugen te downloaden.
Van zodra er meer dan 3 huizen staan is er een klein kerkje gebouwd dat duidelijk mooier is dan de rest. Hun huisjes hebben geen ruiten, noch deuren en dit ondanks de omringende jungle met insecten en ongedierte! Maar ze leven in een echte postkaart: dezelfde locatie aan een Zwitsers meer zou een fortuin waard zijn. Er is hier ook op uitzondering van een paar houtzagerijen en primitieve scheepswerven geen industrie en dus nul pollutie! Als Nicole zich ’s avonds ontschminkt is ze ieder maal verwonderd dat de watjes zo proper blijven!
Maar Afua nadert en dat is het officiële einde van de “Rallye des Iles du Soleil”. Zes maanden ben ik onderweg. En zoals een drenkeling plots in één flits zijn hele leven ziet voorbijschieten, zo zie ik alle bezochte plaatsen en meegekomen vrienden als een video clip in mijn geest passeren: de Balearen, Gibraltar, Madeira, de Canarische eilanden, Marokko, Senegal, de Kaapverdische eilanden, de trans-Atlantische oversteek, en dan het onvergetelijke Brazilië met zijn multipele facetten; met belangrijke rollen weggelegd voor Philippe, Didier, Timothy, Stéphanie, Thibaut, Marc en Danielle, Patrick en Annemie, en natuurlijk Jan en Michou.
Afua is een heel speciaal stadje volledig op palen gebouwd en waar alle gemotoriseerde voertuigen verboden zijn, dus zijn hier de fiets en de quistax koning! De mensen zijn hier zoo vriendelijk dat we moeite hebben om te geloven dat in de stad Macapa, aan de overkant van de rivier, Lord Edward Blake, de bekende zeiler, een paar jaar geleden hier vermoord werd door rovers.
Zaterdag 17 maart 2012: een dag om nooit te vergeten: een groot feest met alle RIDS deelnemers om het einde van deze 6 maanden samen te vieren en uitgerekend dit op mijn verjaardag! Lekker eten, dansen in een mooie zaal in exotisch hout, herinneringen en plannen uitwisselen; “au revoir” aan Nicolas die ons al deze maanden heeft begeleid en gepamperd, emoties tot in de keel…
We vertrekken nu terug de oceaan op met als eerste stop Cayenne in Frans Guyana en Kourou waar we misschien de lancering van een racket zullen kunnen meemaken.
…wordt vervolgd…